Multilingual Illustrated DVD [Tutorial]

Biološki rečeno, "razvoj ljudskog bića počinje oplodnjom", kada žena i muškarac ujedine po 23 svoja hromozoma sjedinjavanjem svojih reproduktivnih ćelija.

Uobičajen naziv za žensku reproduktivnu ćeliju je "jajna ćelija" ali ispravan izraz je oocit.

Isto tako, muška reproduktivna ćelija je poznata kao "sperma", ali tačniji izraz je spermatozoid.

Nakon što oocit napusti jajnik žene, što se naziva ovulacija, on se spaja sa spermatozoidom u jednom od jajovoda, koji se često nazivaju i Falopijeve tube.

Jajovodi povezuju jajnike žene sa uterusom ili matericom.

Jednoćelijski embrion koji tako nastaje zove se zigot, što znači "spojen", odnosno "ujedinjen".

46 hromozoma zigota predstavljaju jedinstveni prvi primerak kompletnog genetskog koda novonastajuće individue. Taj plan života je smešten u gusto povezanim spiralnim molekulima zvanim DNK. Oni sadrže instrukcije za razvoj čitavog tela.

DNK molekuli liče na uvijene merdevine poznate pod nazivom dupli heliks. Prečke tih merdevina se sastoje od parova molekula, odnosno baza, koje se zovu guanin, citozin, adenin i timin.

Guanin stvara parove samo sa citozinom, a adenin samo sa timinom. Svaka ljudska ćelija sadrži oko 3 milijarde ovih baznih parova.

DNK svake pojedine ćelije sadrži toliko informacija da bi za njihov prikaz rečima, prostim nabrajanjem prvog slova svake baze, bilo potrebno preko 1,5 miliona stranica teksta!

Merena sa jednog kraja na drugi, DNK svake pojedine ljudske ćelije je dugačka 3 i 1/3 stope, odnosno 1 metar.

Ukoliko bismo mogli da odvijemo sve DNK iz svih 100 biliona ćelija odraslog ljudskog bića, one bi bile dugačke preko 100 milijardi kilometara. To je udaljenost od Zemlje do Sunca i natrag - i to 340 puta.

Otprilike 24 do 30 časova nakon oplodnje zigot završava svoju prvu deobu ćelija. Procesom mitoze jedna ćelija se deli u dve, dve u četiri, i tako dalje.

Već nakon 24 do 48 časova nakon početka oplodnje moguće je potvrditi trudnoću, otkrivanjem prisustva hormona zvanog "rani faktor trudnoće" (EPF) u majčinoj krvi.

U roku od 3 do 4 dana nakon oplodnje, ćelije embriona poprimaju okruglast oblik i embrion se tada naziva morula.

U roku od 4 do 5 dana, u toj grudvi ćelija stvara se šupljina i embrion se onda naziva blastocit.

Ćelije unutar blastocita nazivaju se masa nakupine ćelija (ICM) i iz njih se razvijaju glava, telo, kao i druge strukture od životne važnosti za nastajuće ljudsko biće.

Ćelije te nakupine zovu se embrionske matične ćelije, jer poseduju sposobnost da formiraju svaku od preko 200 vrsta ćelija ljudskog tela.

Nakon što siđe niz jajovode, rani embrion se ugnezdi u sluznicu materice. Taj proces, zvan implantacija, počinje 6 dana, a završava se 10 do 12 dana nakon oplodnje.

Ćelije rastućeg embriona počinju da proizvode hormon zvan Humani horionski gonadotropin, ili HCG, što je supstanca koja se može otkriti uz pomoć većine testova za trudnoću.

HCG nalaže majčinim hormonima da prekinu uobičajeni menstrualni ciklus, kako bi trudnoća mogla da se nastavi.

Nakon implantacije, iz perifernih ćelija blastocita razvija se deo strukture zvan placenta, koji služi kao veza između majčinog i embrionovog krvotoka.

Putem placente majčin kiseonik, hrana, hormoni i lekovi stižu do embriona, osim toga, ona otklanja sve otpadne materije i sprečava mešanje majčine krvi sa krvlju embriona ili fetusa.

Placenta takođe proizvodi hormone i održava telesnu temperaturu embrona odnosno fetusa na malo višem nivou od majčine telesne temperature.

Placenta održava kontakt sa nastajućim ljudskim bićem preko krvnih sudova pupčane vrpce.

Placenta poseduje mogućnosti za održavanje života kakve se mogu naći na odeljenjima za intenzivnu negu u modernim bolnicama.

U roku od jedne nedelje, ćelije nakupine ćelija obrazuju dva sloja zvana hipoblast i epiblast.

Iz hipoblasta izrasta žumančana kesa, koja je jedna od struktura pomoću kojih majka snabdeva hranom novonastali embrion.

Ćelije iz epiblasta stvaraju membranu koja se zove amnion i u okviru koje se embrion i kasnije fetus razvijaju sve do rođenja.

Nakon otprilike 2 1/2 nedelje, epiblast je već stvorio 3 specijalna tkiva, ili klicina omotača koja se zovu ektoderm, endoderm, i mezoderm.

Iz ektoderma se razvijaju brojne strukture, između ostalog mozak, kičmena moždina, nervi, koža, nokti, i kosa.

Endoderm stvara osnove disajnog sistema kao i digestivnog trakta, izgrađuje delove velikih organa kao što su jetra i pankreas, tj. gušterača.

Mezoderm formira srce, bubrege, kosti, hrskavičavo tkivo, mišiće, krvne ćelije, i druge strukture.

U roku od 3 nedelje, mozak se deli na tri glavna dela koji se zovu prednji mozak, srednji mozak i zadnji mozak.

Razvoj disajnog i digestivnog sistema se takođe nastavlja.

Kada se prve krvne ćelije pojave u žumančanoj kesi, krvni sudovi se razvijaju u čitavom embrionu, te dolazi do stvaranja srčane cevi.

Gotovo neposredno posle toga, srce koje raste velikom brzinom počinje da se brazda, pošto zasebne komore počinju da se razvijaju.

Srce počinje da kuca 3 nedelje i jedan dan nakon oplodnje.

Krvotok je prvi telesni sistem, tj. grupa srodnih organa, koji počinje da funkcioniše.

U periodu između 3. i 4. nedelje, telo već poprima svoj oblik, a mozak, kičmena moždina, i srce embriona se već jasno mogu razabrati unutar žumančane kese.

Brzina rasta dovodi do savijanja još prilično spljoštenog embriona. U okviru tog procesa, deo žumančane kese se razvija u digestivni sistem i dolazi do nastanka grudnog koša i trubušne šupljine nastajućeg ljudskog bića.